Camouflage

Gisteren was het nog eens van dat weer: regen en wind, dan droog en grijs, even zon, en dan weer regen. Op zich kan dat soms prachtig zijn voor landschappen. Maar soms moet je toch eens een keertje wat klusjes in huis doen en dan is zo'n dag het ideale moment.

Wat heeft thuis blijven om klusjes te doen met foto's te maken?
Simpel, op mijn vensterbank staat een pot met wat sleedoorntwijgjes. Die staat er al een tijd maar telkens met nieuwe, verse twijgjes.

En die dienen voor dit beestje:

Een rups van een sleedoornpage. Ze is begonnen als eitje van een mm en is ondertussen al anderhalve cm. Elke dag is het zoeken om te zien waar ze zit want dat beest heeft echt een ongelooflijke camouflage. Op deze foto is ze natuurlijk heel goed zichtbaar. Maar probeer ze maar eens te vinden tussen een heleboel takjes.

Uitroeptekens gevonden!

Gisteren moest ik in de namiddag in Diest zijn om een lieveheersbeestjeswandeling te gidsen.
(Daarvoor was het weer overigens absoluut niet geschikt. Bijna drie uren zoeken voor 6 soortjes is nu niet meteen een succes. Maar wat wil je nu eenmaal met zo'n wind en regen. Dit terzijde.)
Dat was meteen een goede reden om eens in Lummen op zoek te gaan naar een plekje waarvan ik van Robin Guelinckx wist dat er veel Variabele waterjuffers zitten.
En jawel, na amper een meter of vijf stappen zag ik (mijn aandacht getrokken door een Vuurjuffer) een vijftiental uitroeptekentjes in het gras zitten. En dat op amper een m²! Ik zag hier gewoon meer Variabele waterjuffers bij elkaar dan ik al ooit gezien had. Waarschijnlijk is dit de bron voor de individuen die ik de afgelopen jaren iets verderop, in de vallei van de Zwarte beek, gezien heb.
Ondanks de wind en regen ben ik er toch in geslaagd om een paar leuke foto's van te maken.


Niet helemaal duidelijk wat die uitroeptekens zijn? Dat is één van de kenmerken van de soort. Op de schouder staat immers een onderbroken lijn die op een uitroepteken lijkt. Dat kan je overigens niet zien op de bovengaande foto.

Op zoek naar zilver

Van 't weekend ben ik naar de Famenne getrokken om Zilvervlek te fotograferen. Eigenlijk in eerste instantie om ze te zoeken want ik had het beestje nog nooit gezien.

Zaterdagnamiddag was het al meteen prijs: ik vond er eentje maar die was vreselijk actief. Dat gold ook voor alle andere beestjes maar gelukkig waren er toch een paar mannetjes (Bruine vuurvlinder, Sleutelbloemvlinder, Kleine vuurvlinder, Bont dikkopje) die wel wilden zitten om hun territorium te verdedigen. Helaas voor mij reageerden ze op alles wat voorbij vloog dus "blijven zitten" is een relatief begrip.

Na een nachtje in de auto slapen (goedkoop en handig om bij het ochtendgloren - 6 uur- al ter plaatse te kunnen zijn maar niet echt aangenaam) ging de wekker en ... was het grijs. Maar! gelukkig wel windstil. Ik was ondertussen op hetzelfde graslandje als de dag ervoor en vond daar mijn vriendje terug. Rustig slapend en te koud om weg te vliegen.

De zon was dus niet te bespeuren dus was het tijd voor de grote truuk: een klein beetje master-flits langs voor en een slave-flits langs achter. Maar op de een of andere manier was ik er in geslaagd om maar 1 flits mee te hebben. Met het nodige gesukkel ben ik uiteindelijk tot het volgende resultaat gekomen:


Wat mij betreft was het alvast de moeite waard om tot de Famenne te rijden en wat af te zien.

Die meneer is een boom aan het fotograferen

Gisteren heb ik een kort tripje naar de Koeheide gemaakt. Het was er broeierig warm en stoffig als in de Sahara.
Veel was er dan ook niet te beleven buiten een aantal bloeiende meidoorns en het obligate lentegroen met een staalblauwe lucht.

Maar wandelaars fotograferen is altijd iets speciaal. Probeer je het "in het geniep" te doen dan zullen ze je zien staan en wat ambetant zijn. Maak je een foto door zeer ostentatief (bij wijze van spreke maar soms ook letterlijk) in het midden van het pad te gaan staan en je lens op hen te richten dan lachen ze grappend à la "ah, is 't voor den televies?" of "staan we der op?".
Gisteren had ik dan weer een (onbedoeld) grappig groepje wandelaars. Ik stond (deze keer letterlijk) in 't midden van het pad en wou hen fotograferen op de weg, samen met een grote struik. Zegt de vrouw toch niet tegen de kleine: "shhht, die meneer is een boom aan 't fotograferen".
Bon, toegegeven, ik gebruikte een 28mm maar alleen maar omdat ik "de boom" er anders niet volledig op kreeg.


Dit is dan ook meteen mijn eerste post met een foto. En dat meteen met een absolute niet-fantastische foto. Ai ai ai.