Eens een insect maar geen vlinder, libel of mier ...

Vlinders en libellen fotograferen is eigenlijk heel erg gemakkelijk.
's Morgens vroeg zitten ze stil en kan je ze makkelijk benaderen.

De enige grote problemen bij die beestjes zijn:

• vreselijk vroeg te velde zijn
• ze vinden
• wind

Enigszins overmoedig door veel ervaring met vlinders en libellen dacht ik vorige week Knautiabij te gaan fotograferen. Dat is in Vlaams-Brabant een prioritaire soort en dus het genre van beest waar ik als liefhebber naar op zoek ga. Zeldzaam = interessant, je kent dat wel.

Maar omdat ik het gedrag van die soortengroep eigenlijk niet ken ging ik nu ook weer niet om half vier uit mijn bed kruipen om in een wegberm bijen te zoeken die er volgens mij toch niet zitten op dat uur.
Dus het werd: hyperactieve bijen op wankele knautiabloemetjes fotograferen in hevige wind. Een beetje zoals mieren fotograferen eigenlijk.

De resultaten van de eerste dag waren naar mijn mening zelfs zodanig slecht dat ik de dag erna opnieuw ben gaan proberen. Toen zaten er wel een aantal beelden tussen die goed genoeg waren om niet nog eens terug te moeten gaan. Of toch zeker niet dit jaar.

Op zoek naar lentejuffers in Valkenhorst

Het is ondertussen al anderhalve maand geleden dat ik een ochtend naar Nederlands Limburg trok om Maanwaterjuffers te zoeken.
Twee jaar geleden had ik ze al in Belgisch Limburg gezocht maar niet gevonden. En vorig jaar had ik ook weer in Belgisch Limburg gezocht, ze niet gevonden maar wel mijn anderhalve week oude 5DII verdronken.
Dit jaar ging het beter :-)

Om een uur of vier 's ochtends verliet ik ons huis op weg naar Nederland. Tegen vijf was ik ter plaatse.
Het wegje dat ik voorzien had om te nemen bleek ondertussen verdwenen omdat er een ecoduct in aanleg was. En ergens in het donker in een bos- en heidegebied je weg vinden als je er nog nooit geweest bent valt niet mee.
Ik verloor dus kostbare tijd in het zoeken naar de juiste weg en een plaats om de auto achter te kunnen laten zonder kilometers te moeten stappen naar de vennetjes. Want ook dat stappen kost tijd, zeker als je volledig beladen bent met materiaal.

Tegen half zes was ik eindelijk aan dit vennetje (de foto is gemaakt om 8u, bij het naar huis gaan):

De beestjes vinden viel enigszins tegen. Ik had verwacht redelijk wat juffers te vinden maar het was pas na een half uur zoeken dat ik deze twee vrouwtjes vond.

Nog mooi bedauwd maar de zon was ondertussen al verschenen dus het was haastwerk.
En dan had ik nog niet eens een mannetje gevonden om te fotograferen. Snel liet ik de vrouwtjes voor wat ze waren om op zoek te gaan naar het typische maantje vanwaar ze hun Nederlandse naam hebben.
Tegen kwart na zeven, de zon was een tijdje op, vond ik eindelijk één mannetje. De dauw was er al bijna helemaal af en het licht was naar mijn smaak al redelijk hard voor dit genre van beeld.

Dit is 'm:

De hele reeks van beelden van die paar uren staat hier. Geen prachtbeelden, maar wel redelijke beelden. En ik ken nu tenminste een plekje waar ze zitten. Mischien dat ik er volgende lente nog eens heen trek?

Is het trouwens al iemand opgevallen dat (alleszins slapende) juffers en libellen zelden met hun zes poten "mooi" zitten? Dikwijls hangen ze alsof ze eerder per ongeluk tegen de grasspriet gevlogen zijn. Per ongeluk zal het niet zijn, maar heel erg behendig landen kunnen ze blijkbaar niet.

Paarse lente

Een tweetal weken geleden heb ik een ochtendworkshop gegeven in het Neigembos. Dat is een klein maar fijn broertje van het Hallerbos. De hyacinttapijten zijn er zeker niet zo uitgebreid (zowel in dichtheid als qua oppervlakte) als in Halle maar zijn zeer plaatselijk toch wel erg mooi. En het was dan ook nog eens een prachtige ochtend!
Zoals op elke workshop die we geven heb ik daar mijn statief en rugzak de hele tijd meegesleurd. En zoals het hoort op een workshop heb ik er enorm veel uitgelegd en zelf nauwelijks iets gefotografeerd. Het niet-fotograferen was bij momenten zeer frustrerend maar part of the job. Zes foto's heb ik er gemaakt tussen 5u 's morgens en 11u om precies te zijn: dit zijn ze allemaal (aangevuld met enkele uitsnedes uit de brede panorama's)
Mijn favoriete moment was de zon die net boven de horizon verscheen en prachtig het bos binnenstroomde. Helaas was ik toen te druk uitleg aan het geven maar net voor het licht te erg werd kon ik toch nog dit beeld maken:
 

Met dank aan Rollin voor de terreinverkenning de dag ervoor.

En nog een plaatje van het gros van de workshoppers, waarvan overigens niemand door de hyacinten gelopen heeft:

Winterslaap in de provence

Het afgelopen half jaar heb ik mijn fotografische winterslaap gehouden. Maar twee weken gelden begon ik volop de batterijen van flitsers en toestellen weer op te laden.

Samen met Gert trok ik een weekje naar de Provence om vlinders te zoeken, met name de Zuidelijke pijpbloemvlinder. Die hoort daar dan midden in zijn vliegperiode te zitten. Massa's vlinders en de meeste supervers, dat was het idee waar we mee vertrokken.
Maar helaas, ook in het zuiden van Frankrijk loopt de lente momenteel meerdere weken achter. Drie à vier naar onze schatting. De waardplanten waren zelfs niet te vinden, laat staan de vlinders. Die waren nog in winterslaap.

Ik had geen idee wat ik me moest voorstellen bij de provence, maar het blijkt er prachtig te zijn. Kronkelende bergweggetjes, bossen en nog eens bossen.
Volgend jaar proberen we zeker opnieuw. En als we de vlinders dan ook niet meteen vinden ben ik tenminste mentaal voorbereid op landschappen.

In ieder geval, we hebben ons geamuseerd en ik heb alvast fotografisch gezien weer de meeste domme dingen gedaan die ik elke lente doe. Dan ben ik daar meteen weer vanaf voor een jaar :-)

Memootje aan mezelf:

• statief goed vastdraaien.
• zonnekappen niet thuis laten liggen.
• juiste filterringen meenemen.
• nieuwe flitsvoetjes kopen want ik ben ze allemaal kwijt.
• niet te lang treuzelen tijdens de zonsopgang want lang duurt ze niet.

Genoeg tekst, een paar beelden van de korte trip.

De bossen van Maures: een plaats om zeker nog eens terug te gaan.

Volop irissen en kurkeiken

En toch ook een vlinder! Geen Citroenvlinder maar de zuidelijke versie, een Cleopatra

De eerste mier van het jaar: Messor barbarus.

Vroege sterhyacint op een tussenstop in de Champagne-Ardenne

Meer beelden op Vilda