Het Schulensmeer in de sneeuw

Het is nog maar drie weken geleden dat het goed gesneeuwd heeft en het lijkt ondertussen al volop lente.

De dag voor ik nog eens naar het Schulensmeer trok was het weerbericht voor Vlaanderen: tegen de ochtend hevige sneeuwval, of smeltende sneeuw, of regen. En des te oostelijker des te meer kans op sneeuw. Tja, wat kan een mens dan doen buiten hopen dat het sneeuw gaat zijn.

Dus ik was om 6u opgestaan. Buienradar gecheckt, satellietbeelden en eens door het raam gekeken. Een héééél dun laagje sneeuw in Leuven en het was aan het regenen. En er was geen teken dat dat zou veranderen. Het weerbericht zat er dus naast. Dacht ik toen nog.

Dus ik heb me na aan erg vroeg ontbijt aan mijn pc gezet om wat beelden te verwerken terwijl de rest van het huis nog stil was. Tot de kinderen rond half negen wakker werden, ik hen ging helpen in de badkamer en daar door hetzelfde raam als enkele uren eerder een sneeuwpakket van minstens 5 cm zag waarbij alle bomen wit waren van de plakkende sneeuw. Of ik toen luidop gevloekt heb weet ik niet meer, maar de kans is groot.

Na enige assistentie bij het aankleden, eten geven en klaar maken van de kinderen voor de zwemles ben ik in allerijl in de auto gesprongen en zo snel als mogelijk en veilig naar het Schulensmeer gereden. In normale omstandigheden een half uurtje maar nu behoorlijk wat langer.

Daar aangekomen was het al lang dag natuurlijk, maar gelukkig was het nog grijs en sneeuwde het in het begin nog heel eventjes. Dat stopte wel snel, ging over in regen en binnen het half uur begon het aan een razend tempo te dooien. Na een uur leek het te regenen onder de bomen en twee uur later was alles echt weg; zo snel ging het dooien.
Een mengeling van frustratie dat ik te laat was en vreugde dat ik "toch nog net niet helemaal te laat" was.

Wat heb ik geleerd:
- het weer kan snel veranderen.
- als je toch bent opgestaan, vertrek dan gewoon.
- picasa doet allerlei "verbeteringen" aan beelden die je toevoegt. Maar begrijpt niet wat sneeuw is.

Enkele beelden van het eerste uur:

Het Vinne in de vrieskou

Na een week het weerbericht gevolgd te hebben met de hoop dat het zou blijven vriezen tot het weekend was het afgelopen zaterdag zo ver: ik had tijd op 's ochtends te gaan fotograferen én het vroor nog steeds.

Doel van de missie: Natuurpunt vroeg om "oranje gloed van het riet in de ondergaande winterzon met een bevroren meer".
Het was 'nu of nooit' en bij een ochtendzon want vanaf de voormiddag zou het al beginnen dooien!

Wat heb ik geleerd:

• min drie is koud aan de vingers en tenen. En tegen dat het +1 is, is het al om te zweten als je te veel aan hebt.
• panorama's maken vanuit de schuilhut is vreselijk met een gewoon statief
• niet elke fotograaf ziet een andere fotograaf als "mens in het landschap". Het kan ook hinderlijk zijn. Oops.

Ontwakende eenden op het ijs

Bevroren Vinnen

Patronen van ijs en sneeuw

Meerkoetjes op het ijs

In 2013 fotografeerde ik ook wat anders dan beestjes: best of 2013 deel 2 (van 2)

Vlinders en consoorten zijn mijn favoriete onderwerpen (Ieder zijn afwijking. Dit is de mijne en ze is gelukkig niet ongezond).
Mijn "best of 2013 - deel 1" is voor mij echt de "best of" en de beelden hieronder zijn de "beste pogingen om andere dingen te fotograferen".
Maar voor iedereen die liever geen insecten ziet is het onderstaande misschien net véél boeiender. Je bent dus gewaarschuwd want landschapsfotografie is iets wat ik heel graag goed zou kunnen. Work in progress dus.

De beelden zijn allemaal genomen op momenten dat er geen (interessante) insecten te vinden waren. Enkele heel vroeg op het jaar en de rest in de nazomer toen ik te weinig tijd had om gericht beestjes te zoeken.

Provence. Alles had drie weken vertraging, ook de vlinders. Gelukkig stonden er al wat bloemen in bloei.

Vroege sterhyacint. Gevonden op een Franse snelwegparking.

Een deeltje van het Belgische windmolenpark van C-Power.

Ochtendbeeld in de Peak District. Zicht vanop Mam Tor oostwaarts.

De duinen van de Northumberland Coast. Zó anders dan de Belgische kust. Bijna overal puur natuur.

Zonsopgang in de Mechelse hei (Maasmechelen).

Zonsopgang in een natuurherstelprojectje in Lummen.

Herfstkrokussen in ons gazon.

Wachtende koeien in de Maasvallei. Een beeld dat ik gemaakt heb in het kader van een opdracht om landschapsbeelden te maken.

Het is weer zover: het eindejaarslijstje van kleine diertjes

Het jaar is nog niet helemaal voorbij, maar ze verschijnen al en masse: lijstjes met jaaroverzichten. Netjes 5 of 10 memorabele gebeurtenissen etc.

Voila, 8 insectenfoto's waar ik blij mee ben.Het gros (zoniet allemaal) is al eens op deze blog verschenen in de loop van het jaar en ze staan ook allemaal op Vilda. Weinig vlinders dit jaar.

Mijn eerste vlinder van 't jaar: een cleopatra. Gefotografeerd in het zuiden van Frankrijk toen ik met Gert Arijs op zoek was naar de Zuidelijke pijpbloemvlinder.

Een actief miertje: Messor barbarus, uit de Camargue.

Geen geweldig beeld maar wel een beeld van een soort die ik al een aantal jaren zocht: twee Maanwaterjuffers.

Ook dit jaar heb ik een dagtrip gedaan met mierenspecialiste Els Lommelen. En alweer leverde dat een tiental gefotografeerde soorten op (waarna ik knettergek werd van die beesten en er de rest van het jaar geen meer fotografeerde). De mierencollectie op Vilda groeit gestaag.

Een van de doelsoorten van de trip naar het zuiden van Frankrijk in juni (met Rollin Verlinde): Vogelwaterjuffer.

De Essenpage. Een soort met een dermate eigenaardige levensstijl dat ik zelfs niet gehoopt had ze ooit te zien in mijn leven. Ze legt haar eitjes op kleine essen die in de winter overstroomd worden door de naastgelegen rivier. Gefotografeerd in het zuiden van Frankrijk. 

Zuidelijke oeverlibel. Ook in het zuiden van Frankrijk gefotografeerd. Hier hangt geen bijzonder verhaal aan vast. Ik vind het gewoon een mooi beeld.

Een Koperen beekjuffer. Ook weer in het zuiden van Frankrijk. Een soort die ik pas tijdens de reis leerde kennen.