Wat bijna een week vlinderzoektocht moest worden is uitgedraaid op 4 dagen grijs en regen met heel af een toe een periode "beter" (zon, of gewoon even geen regen).
Doelsoorten voor de trip waren
Zilverstreephooibeestje aan de Rijn in Duitsland en vervolgens
Roodbonte parelmoervlinder in de Argonne.
De locatie voor Zilverstreep
aan de Rijn werd
dinsdag aangedaan en leek vrij eigenaardig als vlinderhabitat. Nogal verruigd en weinig bloemrijk. Maar het is natuurlijk wel een hooibeestje en die hebben op zicht gewoon grassen nodig. Door het dreigende onweer besloten we (ikzelf en copiloot
Lieven Decrick) maar
richting Elzas te rijden waar Lieven nog een lokatie gevonden had waar het beestje zou zitten. Door het fenomenale kaartleestalent van Lieven (dixit hemzelf is hij wat kaartlezen betreft een vrouw. Volgens mij haalt hij dat niveau echter niet ;-) ) hebben we dan maar onderweg een willekeurige afrit genomen in de
Eifel en een plaatsje gezocht voor onze tent.
Achteraf bleek dat het beste wat we besloten hebben in die 4 dagen want 's ochtends hadden we een graslandje met meer vlinders dan de rest van de reis. Ondermeer deze Veldparelmoervlinder vonden we daar bij het ochtendgloren van woensdag:
Woensdag dan verder naar
Frankrijk waar we nog eens Zilverstreep gingen zoeken. Tijdens het rijden in de voormiddag en vroege namiddag passeerden we zware regenzones. Maar in de namiddag waren er zowaar een aantal opklaringen tijdens onze zoektocht. Naast een bende Tweekleurige hooibeestjes vonden we daar ook Bont dikkopje (een drietal), Bosparelmoer (1) en Bruine eikepage (1). Dit is die laatste:
In de vroege namiddag waren we daar rond en besloten we dan maar naar doelsoort 2, waarvan we iets zekerder waren qua locatie, over te schakelen en naar de
Argonne te rijden.
Jammer maar helaas,
donderdagmiddag begon het daar te regenen dat het goot en alles in de verste verte was grijs. We hadden net een stukje bos bezocht dat ons geschikt leek voor Roodbonte parelmoer en hadden een nog groter bos op het programma staan. Onder het mom van "we hebben na drie dagen nog bijna geen vlinders gezien en elders zal het wel beter weer zijn" besloten we dan maar richting Gaume te rijden. Daar is immers altijd wel iets te vinden.
Donderdagavond bleek het in de
Gaume al even hard te regenen. Blijkbaar ging de regenzone mooi met ons mee naar het noorden. Tijdens een korte stop in de buien bezochten we een gigantisch en heel mooi kalkgrasland waar we een paar vlinder vonden die opvlogen door onze aanwezigheid. Lekker handig want die vlogen dus niet meteen naar de andere kant van het grasland ;-)
Naast Bruine zandoogjes en Tweekleurige hooibeestjes zaten er ook een paar mannetjes Adonisblauwtje:
Door de regen deze nacht geen tent maar willekeurig aanbellen met de vraag om in een schuur te mogen slapen (de Gîtes de France in de buurt zaten vol).
Vrijdagochtend was het nog steeds aan het regenen! Maar tegen 6u bleek de bui te stoppen en zijn we (nog steeds hoopvol, vooral te danken aan het volgehouden enthousiasme van Lieven) weer vlinders gaan zoeken. Helaas begon de bui een kwartier later alweer, gelukkig slechts met tussenpozen en een miezerregentje maar toch niet ideaal.
Op het grasland van
Velosnes vonden we een aantal Tweekleurige hooibeestjes
Daar heb ik me ook voor het eerst gewaagd aan doorntjes (de sprinkhanengroep). Kwestie dat die makkelijker te vinden waren dan vlinders. Bovendien zaten we op een kalkgrasland dus kon ik Kalkdoorntje fotograferen. Die beestjes vinden lukt nog wel maar ze springen wel op het moment dat je hen zoekt in de zoeker. Ze terugvinden valt echt niet mee. Ze fotograferen was dus moeilijker dan gedacht maar uiteindelijk heb ik toch een paar keer kunnen afdrukken.
Op vier dagen hebben we dus geheel niet gezocht wat we zochten, 1200 km gereden, bijna enkel regen gehad, heel weinig vlinders gezien (zowel aantallen als soorten), teken mosgetrokken en weinig geslapen (telkens op 5u ging de wekker in de hoop op mooi weer).
Maar het was wel leuk. Raar hé.
